Op naar grotere hoogten...
Blijf op de hoogte en volg Herman en Marjon
27 December 2012 | Peru, Cabanaconde
Een Canyon twee keer zo diep als de Grand Canyon in Amerika, dat moeten we zien! Dus vertrekken we naar Cabanaconde (3287 m) een dorpje in het hart van de Colca Canyon. Het is een een spectaculaire busreis over de 4800 meter hoge pas. Bovenaan de pas ligt dan ook sneeuw... Brrrr.
We drinken nu al een paar dagen Mate de Coca, tegen de hoogteziekte. We hopen dat het helpt.
Als we om een uur of vijf in de middag aankomen is alles dicht. We willen als eerste een slaapplaats verzekeren dus bonken hard op de deur van de hostel die we vantevoren hadden uitgezocht. Na lang bonzen verschijnt er een oudere vrouw op het balkon. Even later doet ze voor ons de deur open en geeft ze ons een kamer. Gelukt!
Het is koud en er is niets en we hebben honger. Op het centrale plein zien we een bordje restaurant, en hoewel het een achtertuin lijkt, lopen we het steegje in en kloppen op de deur. De deur gaat open en een verbaasde vrouw laat ons binnen. We belanden in een soort keuken waar een paar vrouwen taarten aan het maken zijn. We vragen thee. Als ze klaar zijn met de taart vragen we meteen een stuk. Dan pas beginnen de vrouwen vriendelijk te lachen. De chocoladetaart is heerlijk. Hier komen normaal gesproken echt geen toeristen!
Met een volle buik keren we terug naar onze Hostel, Pacha Mama. Het is er steenkoud en we gaan onder de dekens liggen om op te warmen. Want, dit is Peru en dus nergens verwarming. Plotseling wordt er hard op de deur gebonst. De eigenaresse begint in rap spaans een heel verhaal. We maken eruit op dat ze willen weten wie ons heeft binnengelaten en deze kamer heeft gegeven. We omschrijven de vrouw maar ze blijkt bij hun onbekend. Het mysterie is nooit opgehelderd. Gelukkig zijn we wel welkom. De eigenaar heeft zelfs een vriend die paarden heeft en we boeken meteen een tocht voor de volgende dag. Het is een fantastische tocht, een spectaculaire Canyon, prachtige omgeving.
Helaas, na het paardrijden begint Marjon zich slechter te voelen. We vrezen voor hoogteziekte. We besluiten de volgende ochtend, met de eerste bus om 06.00 uur, terug te gaan naar het vorige dorp want dat is lager. Daar in Chivay vinden we snel een Hostel en Marjon duikt in bed. Al snel ontdekken we onze vergissing. Chivay ligt nog hoger, nl op 3651 m. Herman kan nog een paar mooie plaatjes schieten in dit prachtige dorpje. De volgende dag besluiten we toch de bus terug te nemen over de 4800m hoge pas om naar het lagergelegen Arequipa te gaan.
Hier blijven we nog twee dagen zodat Marjon weer goed kan herstellen (waarschijnlijk buikgriep ipv hoogteziekte). Op de tweede dag bezoeken we een prachtige molen, Molino de Sabandia. Het is idyllisch, wat mooi.
Wanneer eindelijk de ingewanden weer een beetje op orde zijn, kunnen we eindelijk door naar Cusco (3360 m). We gaan de hoogtes weer in, op naar de Sacred Valley. We nemen weer de nachtbus en 12 uur later komen we bij zonsopgang aan in Cusco. We nemen de taxi naar het Healing House. Het is zes uur in de ochtend en nadat we vier keer de weg hebben gevraagd en het huis drie voorbij zijn gelopen, kloppen we om zeven uur in de ochtend, zonder reservering, aan bij dit speciale huis. We hebben jullie over onze belevenissen hier al uitgebreid verteld in ons verslag "Feliz Navidad".
Wat we jullie nog niet verteld hebben is ons bezoek aan Sacsayhuana. Dit is een oude Inca burcht met een religieus complex. De muren zijn gebouwd met gigantische grote stenen die met messcherpe nauwkeurigheid in elkaar passen. De grootste stenen wegen 70.000 kg en we kunnen ons geen voorstelling maken hoe ze dit in vredesnaam gebouwd hebben... Het is een lange, zware klim, maar absoluut adembenemend mooi.
De ochtend na kerst worden we weer eens verrast door een festival, bekijk de plaatjes, wat zien de mensen er prachtig uit.
We willen verder de Sacred Valley verkennen maar weer moeten we het vertrek uitstellen. Deze keer is Herman ziek. Uiteindelijk vertrekken we op 27 December naar Ollantaytambo, de poort naar Machu Picchu...
We drinken nu al een paar dagen Mate de Coca, tegen de hoogteziekte. We hopen dat het helpt.
Als we om een uur of vijf in de middag aankomen is alles dicht. We willen als eerste een slaapplaats verzekeren dus bonken hard op de deur van de hostel die we vantevoren hadden uitgezocht. Na lang bonzen verschijnt er een oudere vrouw op het balkon. Even later doet ze voor ons de deur open en geeft ze ons een kamer. Gelukt!
Het is koud en er is niets en we hebben honger. Op het centrale plein zien we een bordje restaurant, en hoewel het een achtertuin lijkt, lopen we het steegje in en kloppen op de deur. De deur gaat open en een verbaasde vrouw laat ons binnen. We belanden in een soort keuken waar een paar vrouwen taarten aan het maken zijn. We vragen thee. Als ze klaar zijn met de taart vragen we meteen een stuk. Dan pas beginnen de vrouwen vriendelijk te lachen. De chocoladetaart is heerlijk. Hier komen normaal gesproken echt geen toeristen!
Met een volle buik keren we terug naar onze Hostel, Pacha Mama. Het is er steenkoud en we gaan onder de dekens liggen om op te warmen. Want, dit is Peru en dus nergens verwarming. Plotseling wordt er hard op de deur gebonst. De eigenaresse begint in rap spaans een heel verhaal. We maken eruit op dat ze willen weten wie ons heeft binnengelaten en deze kamer heeft gegeven. We omschrijven de vrouw maar ze blijkt bij hun onbekend. Het mysterie is nooit opgehelderd. Gelukkig zijn we wel welkom. De eigenaar heeft zelfs een vriend die paarden heeft en we boeken meteen een tocht voor de volgende dag. Het is een fantastische tocht, een spectaculaire Canyon, prachtige omgeving.
Helaas, na het paardrijden begint Marjon zich slechter te voelen. We vrezen voor hoogteziekte. We besluiten de volgende ochtend, met de eerste bus om 06.00 uur, terug te gaan naar het vorige dorp want dat is lager. Daar in Chivay vinden we snel een Hostel en Marjon duikt in bed. Al snel ontdekken we onze vergissing. Chivay ligt nog hoger, nl op 3651 m. Herman kan nog een paar mooie plaatjes schieten in dit prachtige dorpje. De volgende dag besluiten we toch de bus terug te nemen over de 4800m hoge pas om naar het lagergelegen Arequipa te gaan.
Hier blijven we nog twee dagen zodat Marjon weer goed kan herstellen (waarschijnlijk buikgriep ipv hoogteziekte). Op de tweede dag bezoeken we een prachtige molen, Molino de Sabandia. Het is idyllisch, wat mooi.
Wanneer eindelijk de ingewanden weer een beetje op orde zijn, kunnen we eindelijk door naar Cusco (3360 m). We gaan de hoogtes weer in, op naar de Sacred Valley. We nemen weer de nachtbus en 12 uur later komen we bij zonsopgang aan in Cusco. We nemen de taxi naar het Healing House. Het is zes uur in de ochtend en nadat we vier keer de weg hebben gevraagd en het huis drie voorbij zijn gelopen, kloppen we om zeven uur in de ochtend, zonder reservering, aan bij dit speciale huis. We hebben jullie over onze belevenissen hier al uitgebreid verteld in ons verslag "Feliz Navidad".
Wat we jullie nog niet verteld hebben is ons bezoek aan Sacsayhuana. Dit is een oude Inca burcht met een religieus complex. De muren zijn gebouwd met gigantische grote stenen die met messcherpe nauwkeurigheid in elkaar passen. De grootste stenen wegen 70.000 kg en we kunnen ons geen voorstelling maken hoe ze dit in vredesnaam gebouwd hebben... Het is een lange, zware klim, maar absoluut adembenemend mooi.
De ochtend na kerst worden we weer eens verrast door een festival, bekijk de plaatjes, wat zien de mensen er prachtig uit.
We willen verder de Sacred Valley verkennen maar weer moeten we het vertrek uitstellen. Deze keer is Herman ziek. Uiteindelijk vertrekken we op 27 December naar Ollantaytambo, de poort naar Machu Picchu...
-
21 Januari 2013 - 10:44
Anny:
Prachtige foto's en wat zitten jullie hoog in de bergen. Vooral de mooie kleuren die we zien zijn geweldig en natuurlijk ook het landschap en de dorpjes. In één woord geweldig. Fijn dat jullie allebei weer gezond zijn en verder kunnen gaan. De laatste dagen in Bolivia, geniet ervan. Maar dat hoef ik niet te zeggen de foto,s spreken voor zich.
liefs Jan en Anny. -
21 Januari 2013 - 13:53
Antonio Sanchez Diaz:
Mooie foto's jongens; mooi indruk van de omgeving, cultuur en tradities. -
24 Januari 2013 - 14:54
José Rietberg-Van Den Hanenberg:
Hallo lieverds,
Je ziet ik heb goed mijn best gedaan en ben op een verslag helemaal bij, hier komen woorden te kort, wat geweldig om zoiets met je dierbaren te delen. Ik heb genoten van het begin tot waar ik nu ben.
Als ik het goed heb onthouden gaan jullie morgen huiswaarts en laat ik jullie een goede tip geven,
bij thuiskomst de deur op slot, telefoons uit, heel veel uitrusten en alles met elkaar nogmaals delen tot dat jullie weer een beetje aan Nederland gewend zijn.
Nogmaals een goede rustige reis naar huis en GEZOND weer terug.
Liefs en dikke knuffels Mama Tembo, Cupido en Camé. XXXXXXXXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
