Peru, here we come!

Met kerst zaten we al in Cuzco, maar we hadden even een stuk overgeslagen. Wat jullie best mogen weten is dat we volstrekt onvoorbereid naar Zuid-Amerika zijn afgereisd. We wisten dat we geen visum voor Peru nodig hadden. We hebben via airbnb een eerste overnachting geboekt en onze terugvlucht op 26 Januari naar Nederland vanuit Bolivia vastgelegd. That's it!

Dus...moeten we vanuit Lima een route uitstippelen. We hebben veel naar rondreizen, lonely planet en tripadvisor gekeken. We moesten immers toch op de rugzak van Herman wachten.

 In Lima krijgen we de vraag of we al Pisco Sour hebben gedronken. Het is een cocktail van Pisco (40%), limoensap, suikerwater, eiwit, Angustura bitter.
Nee, dat hebben we nog niet.
En waar kun je dit het beste drinken? 
In Pisco natuurlijk!
Dus Pisco lijkt ons wel een goede eerste bestemming:)

De bus is comfortabel, en we zijn er binnen een paar uur. Het valt ons op hoe droog het landschap onderweg is. Er groeit niets, geen bomen, geen gras, niets. Het zijn dorre, stoffige vlaktes afgewisseld met zandduinen of kale bergen.

Pisco is een leuk plaatsje vlakbij de kust. Natuurlijk gaan we meteen een bar zoeken om de beroemde Pisco Sour te proberen. De eerste is heerlijk en de tweede nog lekkerder. De derde wordt ons door de barman afgeraden. Hij heeft gelijk, we hebben nog niet gegeten....

Onze hostess vertelt dat er nog plek is om de volgende dag naar de Islas Ballestas te gaan. We zullen eerlijk zijn, we weten niet precies wat het inhoudt maar we besluiten toch mee te gaan. Sterker nog, we boeken meteen ook voor de middag. Dan gaan we naar het Paracas reservaat. Klinkt goed toch?

En zo staan we de volgende dag heel vroeg klaar om opgepikt te worden. Nu begrijpen jullie misschien waarom we altijd met wallen onder de ogen op de foto's staan;)
Vanuit Paracas vertrekken we met de boot richting de eilanden. Als eerste varen we langs de Candelabro. Het is een grote pre-historische geoglief in de vorm van een driepotige kandelaar. We horen verschillende afmetingen. Maar om een idee te krijgen, hij is ca. 200 meter hoog en 50 meter breed. De groeven zijn 60cm diep uit de rots gehakt. Dit overblijfsel van de Paracas cultuur is goed bewaard gebleven door weinig wind en regen. Het is hier inderdaad kurkdroog. 

We varen door naar de Islas Ballestas. Deze eilanden worden (over)bevolkt door massa's vogels, pinguïns, pelikanen en zeehonden. Ook zwemmen er dolfijnen. Het water rond de eilanden is bijzonder voedselrijk en dit trekt de immens grote hoeveelheden vogels aan. Deze vogels poepen zoveel dat eens in de 5 jaar alle guano (vogelmest) van de rotsen afgeschraapt wordt. Deze mest is een zeer belangrijk export product voor de lokale economie.

Hoe dan ook, we vinden het onbeschrijflijk mooi. Bekijk de foto's. 

In de middag gaan we met de bus het Paracas reservaat in. Het is een kustwoestijn met spectaculaire rotsformaties aan de kust. Ook hier is het dor en droog, maar inderdaad spectaculair mooi. 

Nu we in Pisco zitten, willen we ook de nabijgelegen oase van Huacachina bezoeken. Nou ja, nabijgelegen. Het is maar twee uur met de bus. En ja, het is echt zo'n oase zoals je dat in bijvoorbeeld de Kuifje stripboeken ziet. 
Natuurlijk moeten ook wij hier met een Buggy door de omliggende woestijn gaan scheuren. Helaas mogen we niet zelf rijden, maar dat mag de pret niet drukken. 
Snowboardje mee, allemachtig prachtig, heerlijk van de duinen afglijden :))))
3 dagen later vinden we het zand nog in onze onderbroeken...

We hebben een heerlijke dag in de oase gehad. Alleen blijkt de terugreis van Ica naar Pisco een klein probleem. Op de heenweg hadden we geen paspoort nodig, maar toen we het kaartje voor de terugreis wilden kopen, krijgen we een NO te horen. Geen paspoort, geen kaartje. OEPS.
Gelukkig is er een vriendelijke man die ons de oplossing biedt. In de terminal is men namelijk verplicht een paspoort te vragen. Maar als we even naar buiten lopen naar de hoek van de straat is dit de eerste stop van de bus (na 50 meter!). We stappen hier met nog zo'n 10 anderen in. Geen paspoort, wel een kaartje. Ook hier is er bureaucratie.

Wat een prachtige land, Peru.