Naar het einde van de wereld

Het is tijd om een beslissing te gaan nemen. Onze reis heeft ons naar een aantal hele mooie, boeiende, interessante en avontuurlijke bestemmingen geleid.
Het eerste gedeelte ging heel snel. In recordtempo gingen we door Rusland, Mongolië, China en Hongkong, waar we meestal maar een paar dagen bleven.
Vervolgens gingen we drie weken naar de Filippijnen. Na een pitstop in Singapore zijn we 2 weken op Bali geweest.
Hierna verbleven we een maand op Borneo, waar we zowel het Indonesische als het Maleisische gedeelte hebben verkend.
Deze reis is voor ons een ontdekkingstocht. We hebben niet de illusie dat we alles van deze landen hebben gezien, maar we wilden de sfeer proeven. Van een aantal van deze landen willen we absoluut meer zien.

Nu na 3 maanden reizen komen we op een punt om te kiezen welke landen we in de resterende tijd willen bezoeken. We kunnen verder in Azië rondsnuffelen, maar eigenlijk kunnen we geen rijst meer zien! :)
We hebben gewoon weer zin in aardappelen. En waar kun je deze beter eten dan waar ze oorspronkelijk vandaan komen. 

We gaan het doen, we gaan de oversteek maken. We gaan naar Zuid-Amerika!

Maar....
Hoe komen we daar? We zitten in Kota Kinabalu, Maleisië, en we willen naar Lima in Peru. Tja, dit wordt een behoorlijke reis. Na veel gepuzzel hebben we een reisplan. Ga maar even zitten, hier komt-ie...

We vliegen van Kota Kinabalu naar Kuala Lumpur, en van hieruit door naar Guanzhou in China. Dan nemen we de sprong over de Pacific naar Los Angeles in de VS, om vervolgens door te vliegen naar Fort Lauderdale in Florida. (sorry Jaap, Boston ligt helaas niet op de route, can we take a rain check?)
Hier hebben we even een puf pauze van 2 dagen, waarna we rechtstreeks kunnen doorvliegen naar Lima. 
In totaal leggen we 23.760 km af in 5 dagen. En dan te bedenken dat de omtrek van de wereld 40.075 km is :))
We krijgen in LA zelfs 16 uur tijdverschil voor de kiezen. Dit gaat een major jetlag worden!

Hiermee zal Herman's droom om de wereld rond te reizen bij terugkomst in Nederland in vervulling gaan.

Dit is het plan. En dan nu de uitvoering.

Alles verloopt volgens plan. Alles? Nou ja, bijna alles. Daar komen we zo op terug.

De stop-overs zijn niet echt interessant. We pendelen tussen hotels en vliegvelden. Meer van de omgeving krijgen we niet mee.
In Fort Lauderdale hebben we een paar heerlijke dagen. Wat ons hier erg raakt is dat de zee in rap tempo het land weer terug claimt. Op sommige punten is het strand nog maar heel smal. Op andere stukken is zelfs de wandelboulevard en de helft van de weg verdwenen. Het gevaar voor overstroming is dan ook groot.  Volgens een lokale bewoner is het strand permanent verdwenen. 

We drinken voor het eerst sinds maanden weer eens een wijntje, we zitten in een prachtig hotel. En we eten PIZZA! Origineel? NEE. Lekker? JAAA!!
Het is genieten, het is een eigenlijk gewoon een gezellig dorp. Maar dan wel voor de rijke mensen. Misschien zijn niet alle huizen even groot, maar de boten wel. Niet normaal! 
Heerlijk om hier rond te fietsen.

Oh ja, ging alles goed? Helaas, niet voor de rugzak van Herman. Die is in China blijven staan. En zo komen we, met maar 1 rugzak, eindelijk in Lima aan. 

En wat is zo'n beetje het eerste wat we hier horen...?

Op 21 december vergaat de wereld. We komen verschillende mensen tegen die ons vertellen dat zij naar Peru zijn gekomen omdat hier het einde zal beginnen. 

Hebben wij weer...

To be continued.