Village in the clouds

Kalimantan, het Indonesische gedeelte van Borneo, heeft ons hart gestolen en we zijn benieuwd naar het Maleisische gedeelte. We hebben Kuching en de regio Sarawak, Kota Kinabalu en de noordelijke regio Sabah op het programma staan.

Kalimantan is onze referentie en je gaat toch vergelijken. Het verschil valt meteen op. China, chinees, chinezen en Chinese invloeden. Het is moderner, toeristisch en we missen de authenticiteit. Waar is Maleisië? Misschien was onze verwachting niet reëel, maar het valt ons wat tegen.
Vergis je niet, we hebben fantastische dingen gedaan, gezien en meegemaakt.  Als we tot nu toe ergens een MacDonalds tegenkwamen konden we er met een boog omheen gaan. Maar hier is er geen ontsnappen aan de Chinese invloeden.

Laten we onze hoogtepunten op een rij zetten.

Op nummer 3 : White water rafting in Padas, Sabah
Het is een mooi avontuur om een keer mee te maken. Het is in totaal 8 uur reizen op en neer naar Padas. Het laatste gedeelte gaat met een boemeltrein diep de jungle in. 
Hoe hoger we komen, hoe wilder de rivier. Het heeft geregend en we schijnen level 4 te hebben. Dit is best wild, zo wild zelfs dat bij 1 van de golven onze gids/stuurman het water in gelanceerd wordt. Dus dit is best wel kicken. 

Op nummer 2 : Island hopping
Wie kent er niet het programma expeditie robinson? Ons is verteld dat dit de eilanden zijn waar het wordt opgenomen. Het zijn de "echte" Robinson Crusoe eilanden.  Het zijn droomstranden. Helaas zijn wij hier ook bijna gestrand. We werden naar het eiland Manutik gebracht. Om 16.00 zouden we weer opgepikt worden.  En wij maar wachten, geen boot. 
Gelukkig biedt de kapitein van de laatste boot aan om ons mee te nemen. Het alternatief is een nachtje op het eiland te kamperen. Lijkt leuk, maar zonder eten, drinken of tent, kiezen we toch voor de boot. 
Terug op de kade gaan we op bezoek bij de booteigenaar. We dreigen met politie en voila, we krijgen ons geld terug. En bedankt...

Met stip op nummer 1: Village in the clouds!
We willen de Dayak stammen op Borneo zien. Eigenlijk per toeval lopen we een klein bureautje binnen, waar ze als enige contacten hebben met een dorpje, diep in de jungle. De ligging van deze Kampung leent zich niet voor massa toerisme. Wij zullen de enige twee touristen zijn. Precies wat we zoeken.

Kampung Semban ligt in het Bungo gebergte. Het is eerst 2 uur rijden vanaf Kuching, daarna nog 5 uur lopen, de bergen in door de jungle. Deze track is de enige weg erin en eruit. Het is een zware tocht. Je zit er 3 dagen, en je moet ook water en handbagage meedragen.

En zwaar is het. Als jullie je afvragen waarom we van die mooie "I love" t-shirts aanhebben...We worden gewaarschuwd dat we zo gaan zweten, en stinken dat je die geur niet meer uit je kleding krijgt. We kopen de goedkoopste wegwerp shirts die we kunnen vinden. Dit is een geweldig goed advies.  We lopen zo hard leeg. Het lijkt net af we met kleren aan gezwommen hebben. Maar we doen het in 4 ipv 5 uur:-)

Onze gids Taya haalt ons beneden aan de berg op, en samen met hem beklimmen we de berg. We zullen de komende dagen bij hem en zijn gezin verblijven. 
Taya is 49 jaar, en woont met zijn ouders, vrouw en 2 kinderen in een groot huis. Het huis is veel groter dan we verwachten. Ze hebben een huiskat, die als voornaamste taak heeft zijn rijstvoorraad te bewaken. Ze hebben geen vee, en ze eten met name vegetarisch. Al hun eten komt uit de jungle. Hijzelf verbouwt oa rijst, ananassen en pepers. De kip die wij eten, heeft hij voor ons naar boven gedragen. 

Dit geldt dus voor alles. Alles wat je ziet wat niet in de jungle groeit is naar boven gedragen. Dus ook die verrassend grote televisie, en dus ook die schotel.
Elektriciteit hebben ze van 6 tot 10 pm door een gemeenschappelijke generator.  De brandstof hiervoor wordt om toerbeurt van beneden gehaald. 24 liter per keer, op je rug 5 uur lang de berg op. Dit is goed voor 6 dagen brandstof. Kan je niet halen, dan kun  je later inhalen of iemand betalen het voor je te doen. Je betaalt ook een vastrecht van 0.50rm, ook als je geen stroom wilt.
Wat een groot respect krijg je voor deze mensen en wat een mooie, hechte gemeenschap.

De moeder van Taya is nog een van de 4 overgebleven vrouwen ter wereld met de traditionale Bidayuh dracht, dit bestaat oa uit bronzen ringen om de kuiten en onderarmen. Deze ringen zijn van kinds af aan gedragen, en kunnen niet meer af. Ze zijn zwaar en moeten elke dag gepoetst worden. Deze 4 vrouwen zijn al achter in de 80, en we voelen ons bevoorrecht dat wij ze nog mogen ontmoeten. Zij zijn de laatsten van hun soort.
Twee van deze dames komen 's avonds bij ons langs om de Eagle dans te doen. Als "betaling" kopen we een biertje voor ze. Ook hierbij voelen we ons bezwaard, want nu moet er weer iemand naar beneden om in de vallei bier voor de winkel halen...
Bekijk de foto's. Fantastische ervaring.

's Ochtends staan we om 5.00 op om de zonsopgang te bekijken.
Hier zien we pas hoe hoog we zitten, we kijken uit over de wolken en de vallei.

Dan pas gaan we ontbijten en gaan we door met een hike van twee uur naar de waterval. De waterval is echt schitterend. Taya verrast ons met een jungle lunch. Hij kookt de rijst en de kip in bamboe en maakt ook brandhout van bamboe. Het is heerlijk. Wat een keuken prins!

Tijdens deze dagen vertelt Taya ons prachtige verhalen. Het zijn bizarre verhalen uit een andere tijd. Zo vertelt hij over de Burrah: het huis in de Kampung waar schedels bewaard worden uit de koppensneller periode. Nu ligt er nog 1 schedel van een chinese koopman. Deze man wilde naar een ander dorp maar wist de weg niet. Twee dorpsbewoners brachten hem, maar ze duwden hem van de waterval en hebben zijn hoofd afgehakt. We weten niet precies waarom, zij waarschijnlijk ook niet.

Ook is er het verhaal van de twee Communisten. Dit waren 2 broers en 1 van de broers heeft shelters in brand gestoken. Waarom is onbekend. De opa van Taya heeft de jongere broer hierop doodgeschoten. Ze hebben een stuk van zijn kuit gesneden om te proeven. Zijn vader,die 85 jaar oud is en hier ook nog in huis woont, weet nog hoe het smaakt; niet lekker.  Ze hebben het lijk toen maar begraven.

We voelen ons bevoorrecht dat we dit hebben mogen meemaken. Wat een overweldigende ervaring. Er is een stuwdam in aanbouw, deze zal niet het dorp, maar wel de enige toegang tot het dorp onder water zetten, waardoor dit hele dorp moet verhuizen. We zijn blij dat we dit hebben mogen zien voordat ook dit verloren is gegaan. Taya bedankt en succes.

We hebben lang in dubio gestaan wat onze volgende bestemming zal worden. Na Maleisië  willen we niet nog weer naar een Aziatische bestemming. We gaan naar een ander continent, dat is zeker!