Shit happens in Bali!

Na het vertrek van Nicol en Anette besluiten we de rest van Bali te gaan verkennen. Als laatste luxe daad nemen we een taxi naar Permuteran. Dit ligt op 5 uur rijden van Candidasa, op de Noord-Westelijke punt van het eiland.
Gaandeweg de rit zien we minder en minder toeristen en wordt het landschap droger en droger. Op sommige momenten lijkt het erg op de savannen in Afrika. 

We hebben een simpele homestay geboekt. Bij aankomst biedt onze taxi chauffeur spontaan aan om te wachten. Hij heeft ons natuurlijk opgepikt bij een luxe resort, en dan is dit onderkomen wel heel bescheiden. We verzekeren hem dat dit precies is wat we zoeken. Schoon, warm water, een leuke veranda, lekker zwembadje. Geen airco of internet maar het belangrijkste, het past goed in ons budget.

Scooters zijn erg goedkoop. Voor 4 euro per dag nemen we er maar meteen twee. We gaan lekker rondtoeren. Wel even eraan denken dat we hier links moeten rijden.  De lokale keuken ontdekken we in een warung. Dit zijn de eettentjes waar de locals eten. Heerlijk! We hebben 1 keer in een "toeristisch" restaurant gegeten, maar dat was eens en nooit weer. Lang niet zo lekker en twee keer zo duur, maar ja, je moet toch wat doen om aan internet te komen.

Het is moeilijk te beschrijven wat we hier allemaal meemaken. Het is ongerepter, massa toerisme is hier niet binnengedrongen. Mensen zijn blij je te zien. En communiceren in engels begint lastiger te worden. Maar nog steeds piece of cake, vergelijken bij bijvoorbeeld China of Mongolië. 

We zien een ceremonie waarbij een oudere vrouw volledig in trance lijkt te raken. Ze pakt een ceremonieel zwaard en begint hiermee te zwaaien. We krijgen het idee dat het uit de hand begint te lopen. Twee mannen maken haar het zwaard afhandig terwijl andere mensen ons gebaren niet meer te filmen.

We zien prachtige zonsondergangen. We staan om 05.00 op om de zon te zien opkomen. We maken een nachtduik (Marjon vindt dit best eng!). Op onze snorkeltocht naar een onbewoond eiland, zien we niet alleen prachtige vissen en koralen maar ook twee herten die in de branding van de zee gaan liggen!
Ook verliest Herman door de lokale kapper zijn mooie krullen, zullen ze ooit terugkomen? 

Over verliezen gesproken. Het is hier warm! Wel eens gehoord van het fenomeen leeglopen? Dit is zo heftig transpireren dat je een dweil onder je stoel kunt leggen en deze nog wegdrijft ook.

We willen meer zien van deze kant van Bali. Met de Bemo (gedeelde taxi) verkassen we naar Anturan, 10 minuten van Lovina. In verband met leeglopen zijn we maar wat blij dat we weer een zwembad hebben. En een buitenbadkamer. Wat een uitvinding. Het is heerlijk douchen in de zon, maar wat doe je als je naar de WC moet en het regent...? Oh ja, we zitten op het droge gedeelte van Bali ;-)
Hier vestigen we ook een nieuw record met betrekking tot onze kamergecko. Deze vriend is zeker 30cm lang, en poept niet op onze vloer. 

Is het toeval of niet, maar we vallen weer met onze neus in de boter. Lovina heeft een festival van drie dagen, en het begint morgen. Meteen boeken we een paar dagen bij. We regelen weer een scooter. Deze is niet van een verhuurbedrijf maar van een local.  We ontdekken dit omdat we vinden dat de helm van Marjon zo groot is. Ja, zegt hij lachend. "That is my wive's, she has a big head". Moeten hij en zijn vrouw dan die dagen lopen? We hebben geen idee. 

Wat genieten we van de prachtige ceremonies, toneelstukken en dans. Zulke prachtige gewaden, sieraden en andere versieringen. Het is echt 3 dagen feest. Het festival is bedoelt als toeristische impuls. Er zijn weinig toeristen en het grootste gedeelte van de toeschouwers bestaat uit locals. Zij genieten net zoveel als wij. Aan de ene kant gun je het ze zo dat er meer toeristen komen, maar aan de andere kant zouden ze  hiermee hun unieke karakter kunnen kwijtraken. Nu kunnen we nog Roti eten bij een kleine warung, waar we zittend op de grond, meteen worden voorgesteld aan de hele familie. Maak je dat dan ook nog mee?

We willen nog meer zien van deze kant van Bali. We maken een dagtocht naar het heuvelachtige gebied van Centraal Bali rondom Munduk. Absolute hoogtepunten zijn de hotsprings en de Kopi Luwak. 

Wat is Kopi Luwak. Letterlijk betekent dit shit coffee. Shit coffee? Ja, je leest dit goed, poep koffie.
Men neme een civet kat, voert deze met koffievruchten. Men wacht een tijdje en vangt dan de poep op. Hierin zitten de onverteerde pitten van de koffievruchten. Wij noemen dit koffiebonen. Men gooit ze in een pan, en roostert ze. En voilà, nu kun je koffie zetten. Het is de duurste koffie ter wereld, en geloof ons, ook de lekkerste! Krachtig van smaak, zonder bitter te worden. Ode aan de civet kat, zo een willen wij ook...

En dan de hotsprings. We hebben op de Filipijnen al eerder hotsprings gezien. Bij de rijstvelden van Banaue, en de stinkende kokende smurrie bij El Nido. Nee, dan zijn dit echte hotsprings. Het is het badhuis van de Balinezen. Bekijk de foto's. Soms schieten woorden tekort.

Hoewel we het geen hoogtepunt vinden, is het wel leuk te vermelden dat we de iconische tempel Danua Bratan hebben gezien. Deze staat ook op het 50.000 rupiah biljet.

Tijd begint te dringen. We zijn nu 2 weken op Bali en over 2 dagen vliegen we weer naar onze volgende bestemming. We gaan alvast naar het zuiden in de buurt van het vliegveld. We willen met de bus gaan, maar als we 's ochtends rustig aan het ontbijt zitten, biedt 1 van de medewerkers ons aan dat zijn broer ons wel kan brengen voor een goede prijs.
We zouden geen Nederlanders zijn als we hierin niet geïnteresseerd zouden zijn. We maken de deal, en hij belt zijn broer. We ontbijten verder, we kunnen straks inpakken. Plotseling gaat het hek open, en rijdt er een mini-van naar binnen. Wij ontbijten rustig verder. Dan horen we dat deze bus voor ons is. Dat is snel...
We gaan niet gehaast inpakken, we hadden aangegeven over een uur, hij is veel te vroeg.
Dan spreekt de eigenaresse ons aan dat we toch echt moeten opschieten. Wat blijkt, zij heeft de avond te voren 2 plaatsen gereserveerd in de shuttle. Dit is dus niet de bus van de broer. We hebben nog nooit zo snel ingepakt. 
Fijn dat ze met ons meedenken, jammer dat ze het niet zo communiceren. Wat als we toch met lokale bus waren gegaan?

Kuta, de stad bij het vliegveld, is voor ons een grote teleurstelling. We belanden in het massa-toerisme. Het is cheap, ondanks de hoge prijskaartjes. Totaal niet het Bali dat we hebben leren kennen, maar wel waar veel toeristen blijkbaar blijven steken. Wat ontzettend jammer.

We vertrekken met een lach uit Bali.  Wat een veelzijdig eiland. Op naar Borneo...