Oorverdovend Hongkong

Hongkong is een stad waar al je zintuigen murw gemaakt worden door een overload van indrukken.
Je ziet overal billboards, reclames, mensen, voertuigen en shops.
Je hoort continue lawaai, van muziek uit winkels, schreeuwende verkopers, verkeer en airco's. Om de paar meter staat er wel iemand die je aanspreekt voor een massage of een maatpak. Je bent als blanke natuurlijk helemaal de pineut.
Je ruikt de stad, uitlaatgassen, het eten, dat meestal erg lekker ruikt, maar soms indringend vies. Af en toe een vlaag rioollucht.
Je voelt de warmte, maar ook de kou van de airco's als je langs een winkel loopt, de mensenmassa die tegen je aan drukt.
Je proeft Chinese chaos met een Britse structuur.

Het is leuk om hier te zijn geweest, maar we kunnen geen reden verzinnen om hier ooit weer terug te komen.

Maar om bij het begin te beginnen. 
De aankomst loopt soepel. We gaan met de airport express naar Kowloon, en dan met de taxi naar onze Mirador Mansion. Dit blijkt een shopping mall te zijn. Uiteindelijk komen we erachter dat de hostels op de bovenste etages zitten. Er is 1 lift, en we moeten naar de 14 de etage. Er worden dus zoveel mogelijk mensen in de lift gepropt.
Onze kamer is een klein hokje, maar wel met een fantastisch uitzicht. De muren zijn dunner dan het toiletpapier, dus we zijn blij dat we Nederlands spreken.
Als op de eerste nacht onze Indiase buren aankomen levert dit wel de nodige irritatie op, en is ingrijpen noodzakelijk. "Man, die Indiërs lijken wel een stel kakelende kippen in een kippenhok!". Alleen deze laatsten gaan vroeg op stok, en onze buren om 3 uur AM blijkbaar nog niet.

Niet uitgerust van de nacht, beginnen we aan onze City walk. Eerst een iced coffee, en dan met de beroemde Star Ferry naar Hongkong Island.
Het is helaas mistig, dus kunnen we niet zo genieten van de skyline. Daarom besluiten we ook niet naar uitzichtpunten te gaan. Hongkong park is wel leuk. Het is niet groot, maar heeft wel een schitterend volière. Die is echt wel indrukwekkend. Een aanrader dus.

We zijn er nu ook achter waarom sommigen een mondkapje dragen, en anderen weer niet. Als je verkouden bent of hoest, draag je een mondkapje. De achtergrond hiervan is natuurlijk de SARS uitbraak van 2002. Deze begon in Hongkong en heeft wereldwijd bijna 1000 mensen het leven gekost. Nog steeds zien we op vliegvelden dat je temperatuur wordt gemeten met "thermal imaging".

We besluiten de dag met eten in een klein restaurantje in een zijstraat. Iedereen kijkt een 1 of andere Kungfu soap, waarschijnlijk de Hongkong variant van GTST.

De tweede nacht tonen onze Indische buren aan een lage leercurve te hebben, en we dreigen met een official complaint. Dat helpt. Ook een aanrader dus.

Wederom niet uitgerust van de nacht gaan we Mongkok verkennen.  We willen hier nog een goedkoop SD kaartje kopen, en kijken of we een zonne-oplader kunnen kopen. Hier kun je elektronica nog voor een schijntje kopen. Dat is dan ook wel het enige, voor de rest is Hongkong super duur. Zelfs een eerste levensbehoefte als koffie is het niet leuk meer, zo duur. We gaan dan ook Cold Turkey afkicken.
Vreemd dat in een land waar veel zon is geen zonne-oplader te krijgen zijn. Maar dan ook helemaal niet.

Onze grootste ontdekking hier zijn de kokos wafels, waar je bolletjes kunt afbreken. Alleen de geur doet je al watertanden...je koopt deze versgebakken op straat.

Moe van de herrie en het lopen pakken we een bioscoopje. Wat opvalt is dat continu herhaald wordt dat het meenemen van video equipement ten strengste verboden is. Bij ieder verbod wordt ook meteen de boete vermeld. Je weet precies wat je riskeert. Voor het maken van video opnames kunnen we voor maximaal 14 dagen de gevangenis in. We besluiten de IPhone in onze zak te houden.
 Het spijt ons, we hadden jullie graag willen laten meegenieten van "Expendables 2".

De volgende dag gaan we op weg naar de Filipijnen...