Trans Mongolië Express part 1

Met de trein naar Ulaanbaatar.

Onze Provodnik staat al te wachten bij wagen nummer 8, we geven onze tickets af en gaan naar onze coupe, die we delen met 2 Duitsers. Een 70 jarige man, met zijn 21 jarige kleinzoon. De cabine is erg klein, dus het is wat behelpen.

Tja, dit is wel even wat anders dan het vliegtuig van Moskou naar Irkutsk. (Dank je wel Tjalling voor de goede tip)
We zitten 2 nachten in de trein, dus we gaan ons uitgebreid installeren. Iedereen is moe, dus eigenlijk gaat iedereen al vrij snel slapen.

Hoe ziet nu het leven op de trein eruit?
1) iedereen krijgt bij opstappen een slaapsetje van de Provodnik. In ons geval een Provodnika, want we hebben een vrouwelijke stewart. Nu betekent dit letterlijk "conductor", en is in het Russisch hetzelfde woord als voor een "Electrical conductor". Zijn hele leuke woordgrappen mee te maken, maar het schijnt dat je dan wel Russisch moet spreken om ze te begrijpen. Gaat aan ons voorbij dus...
2) De Provodnika maakt de toiletten schoon, en zorgt voor kokend water voor de koffie etc. Deze kun je de hele dag onbeperkt tappen uit een met kolen gestookte ketel. Goed dat we in Nedeland als voorbereiding een vergelijkend warenonderzoek hebben gedaan. We hebben de noodles van de Xenos en de C1000 vergeleken. De kippen noodles van de Xenos won met ruime voorsprong (einde sluikreclame)
3) het is dus essentieel je eigen beker te hebben. Onze Subaru  bekers (Herman en Francien, ontzettend bedankt) zijn multi-functioneel. Van soepkom tot koffiekop, van theemok tot borrelglas.
4) Het eten wordt gedeeld. Dus als je Chinese gedroogde vis krijgt aangeboden, dan eet je dat ook. Het smaakt overigens niet eens zo slecht bij de Wodka, maar het stinkt enorm. Ook probeert iemand een pepermuntje van ons ongemerkt naar buiten te spugen. Mislukt dus, tenminste het ging niet ongemerkt. (Sorry Flip, wij vonden ze wel lekker)

De grootse indruk maakt het passeren van de grens tussen Rusland en Mongolië.  We hebben 7 uur stil gestaan. Er zijn in totaal 13 functionarissen langsgekomen. De ene keer in je cabine blijven en worden je papieren ingenomen. Dan weer allemaal uit de cabine en kunnen ze foto's nemen van je bagage. Dan komt er weer een speurhond, dan weer een miltair die weer je bagage bekijkt, en checkt of je niets hebt verstopt. Dan weer, dan weer en dan weer.

Al met al hebben we bijna de hele dag stilgestaan, en reizen we helaas bijna alleen als het donker is.