NEVER stand beween a male and a female Orangutan!

Er zijn een paar veiligheidsregels waar je je aan moet houden als je Orangutans tegenkomt. Een daarvan is bovengenoemde. We verzekeren jullie dat we in een gevaarlijke situatie terecht zijn gekomen maar daarover later meer.

Laten we bij het begin beginnen. We vliegen vanaf Bali in een klein vliegtuigje via Samarang op Java naar Borneo. Op het vliegveld worden naast ons levende konijnen in een doos ingecheckt. Die mogen gewoon als bagage mee.

Het enige wat we over Samarang kunnen vertellen, is dat dit de plaats is waar het Marjon voor het eerst lukt een linker en een rechter sok te dragen ipv twee linker, of twee rechter sokken. Aangezien sokken bij ons natuurlijk een speciale waarde hebben is dit zeker een memorabel moment.

In Pangkalan Bun (Kalimantan, Indonesisch Borneo) zijn wij de bezienswaardigheid. We zien hier geen enkele blanke. Vanaf hier is toiletpapier niet meer vanzelfsprekend. In ons hotel wordt dit speciaal voor ons nog even aan de overkant van de weg gekocht. Ook hier zien we overal douchettes en we besluiten dat het tijd wordt hier ook mee te gaan werken. Practice makes perfect, dat moet toch een keer lukken zonder het hele toilet blank te zetten. 
Ook wordt het tijd te wennen aan mandi's ipv douches.

We zitten hier in streng islamitisch gebied. We worden iedere ochtend om 5 uur gewekt voor het gebed. Op het plafond van iedere kamer staat de richting naar Mekka aangegeven.
De regio rond Pangkalan Bun is drooggelegd, dus geen bier meer. Brandstof is gelimiteerd, behalve voor taxichauffeurs. De rest van de bevolking mag in de indrukwekkende lange rij aansluiten.
Roken wordt heel veel gedaan, bijna alle mannen roken.

We zijn hier gekomen om naar het Tanjung Puting National Park te gaan, de beste plaats ter wereld om Orangutans in hun natuurlijke habitat te zien. We willen morgen doorreizen naar Kumai om daar een Klotok (houten boot) te charteren. Maar meteen na aankomst worden we benaderd door een gladde booteigenaar die we voor geen cent vertrouwen. We besluiten spontaan niet met deze Majid in zee te gaan. 

Ons gevoel wordt bevestigd. In Kumai in ons hotel worden we meteen gebeld door een vrouw die ons een boot aanbiedt. Bij navraag blijkt zij voor Majid te werken. We lopen naar de haven en worden aangesproken door een scooterrijder. "Follow me", zegt hij, "I will show you where to go." Als we hem vragen waarheen dan wel, begrijpen we dat ook hij voor Majid werkt.
Bij de haven zien we een klein kantoortje. Als we naar binnen willen gaan, reageert de scooterrijder geprikkeld dat we hem echt moeten volgen. Gelukkig zijn we beiden niet zo volgzaam, en we negeren zijn gebod. Hij geeft niet op. Terwijl we al aan tafel zitten, komt hij alsnog naar binnen lopen. Wat hij met onze toekomstige kapitein bespreekt verstaan we niet, maar uiteindelijk druipt hij af. We zijn verbaasd over zulke agressieve verkooptechnieken.

We kunnen Zulham, eigenaar van de "Spirit" van harte aanbevelen. We huren zijn boot inclusief 3 bemanningsleden voor bijna de helft van de prijs. 
Zulham werkt voor Orangutan Green Tours. Hij is een vriend van ons geworden. We hebben zijn familie ontmoet bij hem thuis, een heel bijzondere man. Een mooi mens.

De volgende ochtend vertrekken we met een grote voorraad borrelnootjes, vers gebakken door de vrouw van Zulham. Ons jungle avontuur begint. We gaan 4 dagen op een houten boot het oerwoud in. Deze klotok is ons huis voor de komende dagen.

Het is een onvergetelijk avontuur. We zien zoveel mooie dingen. We horen zoveel geluiden. We worden gewekt door het brullen van de Gibbons en ontbijten met het uitzicht op een groep Long tailed Macaque aapjes. We zien in totaal 6 soorten apen. Hopelijk vertellen de foto's het verhaal.

We zien de Orangutans van dichtbij, heel dichtbij. Te dichtbij!
Op de tweede dag maken we kennis met Tom. Tom is het alfa mannetje en weegt 140 kg. Hij is groot, erg groot.
Tom is erg fotogeniek, het lijkt zelfs alsof hij voor ons aan het poseren is. Opeens heeft hij er blijkbaar genoeg van en hij komt op ons af. De gidsen roepen, "Move, move now!"
We maken ons uit de voeten. Maar, tot onze verbazing, zet Tom de achtervolging in. Hij drijft ons naar de boardwalk over het moeras. De gidsen gebieden, "No more pictures, walk, move, FASTER!"
Halverwege de boardwalk staat Suswi, een agressief vrouwtje. We staan met 10 man klem tussen de twee Orangutans. We horen paniek in de stem van onze gids als hij ons maant toch Suswi te passeren. Vorige week heeft ze nog iemand gebeten.
We dachten eerst nog dat dit een toneelstukje was, maar het is nu meteen duidelijk dat het menens is.
Aan het eind van de boardwalk is een vierkant plateau met een groot gat in het midden. We worden door Tom en Suswi opgejaagd. We zien Tom rechts het plateau opgaan. 2 gidsen gaan tussen Tom en ons instaan , en zo kunnen wij aan de linkerkant veilig teruglopen. 

Dit is wel een adrenaline kick :-)

Over adrenaline gesproken. Het is best even schrikken voor Herman als onze gids Robby, op een gegeven moment, tijdens onze wandeling, vertelt dat we op iets staan wat waarschijnlijk een Tarantula nest is. Voor de mensen die Marjon goed kennen overbodig te vermelden wat het voor haar betekent te horen dat je op het nest staat van een VOGELSPIN!?!

Het leven op de boot is daarentegen heel relaxed. Robby is onze gids,  Abu de kapitein, en Pii onze kok. We weten niet hoe hij dit fantastische eten uit zo'n klein keukentje kan toveren, maar het is heerlijk. Behalve de mandarijnen dan, die zijn uitgedroogd. Enig idee hoe lastig het is om die ongemerkt van de boot te laten verdwijnen? Bij iedere plons verschuiven we onze stoel. We hopen dat ze het niet hebben gemerkt...

We hebben onbeschrijfelijke 4 dagen gehad. Helemaal geweldig. Een van de mooiste ervaringen in ons leven.

Terug in Kumai hebben we nog wat contact met Robby en Zulham. We brengen aan beide families een bezoek. Robby wijst ons een Warung waar we volgens hem de beste Gado Gado van Indonesië kunnen krijgen. Hij heeft gelijk.

Voor de liefhebbers, we hebben de ingrediënten ontfutseld, maar de juiste verhoudingen weten we niet.

Voor de pinda saus : Pinda's, gebakken en gedroogde knoflook, gebakken en gedroogde uitjes, komkommer, zwarte suiker, zout, water en een beetje ketjap. Alles wordt koud samengevoegd en in een vijzel tot saus gemaakt.
Opgediend met taugé en casave blad, kroepoek , geperste rijst en tempé.

Ook in Kumai zijn we de enige toeristen. Iedereen zwaait naar ons, en iedereen lacht. In een warung gebaren de andere gasten dat we zonder bestek moeten eten. Ja, dus met je handen. We letten er goed op alleen met onze rechterhand te eten. Best lastig hoor...

Dit is avontuur!